Bizar

Na een paar dagen last van vrouwelijke ongemakken toch maar besloten 'even' naar de dokter te gaan. Net als thuis denk je dan...even kijken, zalfje en weg. Maar nee. We waren al getipt om een boek mee te nemen, het kon wel eens lang duren. Amy en Lars bleven op de camping en hadden veel quality time. Eenmaal in het ziekenhuis begon het allemaal heel vlot. Er werd meteen iemand gezocht die Engels sprak. Dat bleek de schoonmaker te zijn. Hij ging vervolgens een Engelssprekende dokter zoeken. De gegevens werden genoteerd en toen moesten we naar de wachtkamer. Ze zouden de verzekeringspas kopiëren en dan werden we snel geholpen.Heel vriendelijk allemaal. Al snel werd ik luidkeels omgeroepen. Weer een andere dokter vroeg in het Spaans wat het probleem was. Of hij ook Engels sprak? Uh...nee. Weer naar een andere wachtkamer en er werd iemand gezocht. Uiteindelijk werd een verpleegkundige gevonden. Dat ging allemaal soepel. Er werd gekeken, een monstertje genomen, er moest geplast, en hup alles meteen naar het lab. Dat was vlug. Anderhalf uur later zagen we de dokter druk lopen met een velletje papier, zoekend naar iemand die Engels sprak. Uiteindelijk na twee uur wachten kwam de uitslag, niks verontrustends. Snel naar de apotheek, crème opgehaald en de verwachting is dat na 7 dagen smeren alle ongemakken weer verdwenen zijn. 

Iedereen was zeer behulpzaam. Uiteindelijk zijn we ruim 3 uur bezig geweest, maar hé, in Nederland moet je minstens twee dagen wachten op een labuitslag.

Hierna zijn we met zijn allen naar de Valle de los Caidos geweest. Raar indrukwekkend. Het is enorm groot en toch kun je het eenvoudigweg niet bewonderen vanwege de geschiedenis, de betekenis, dat wat Franco allemaal teweeg heeft gebracht. Bizar.

Vervolgens begon de auto te waarschuwen dat er nodig olie bij moest. Pffft, gelukkig snel een renaultgarage gevonden en de auto te drinken gegeven. Net op tijd terug voor de voetbal.

Ook bizar. In Spanje worden kennelijk alleen de wedstrijden met Spanje uitgezonden. Althans zo vertelde het personeel van de campingcafetaria...dus maar via internet gekeken met zijn vijven (we kregen gezelschap van andere voetballiefhebber)voor een heeeeel klein schermpje. Het mocht de pret niet drukken.

Nu zitten Peer en Amy in hun oranjetenue, tussen de Spanjaarden, naar Spanje Chili te kijken op een groot scherm. En het is heeeeeel stil binnen, ze staan vooralsnog op verlies.

Morgen staat het klooster van El Escorial op het programma, ben benieuwd of deze dag minder bizar maar wel bijzonder zal zijn.